Week 1

Salaam Aleikum! Kief Halek?

Dit hoor ik gemiddeld 30x per dag. Stel je eens voor dat iedereen in Nederland elkaar zou begroeten en zou vragen hoe het gaat. We zouden misschien wat kortere lunchpauzes hebben, but it would be a nicer place, wouldn't it? Ik denk van wel. Doch, af en toe is het wel wat vermoeiend. Iedereen wil me kennen, en al komt dit mij goed uit (als onderzoeker, je weet :p), I can only take in so many faces, en, eerlijk gezegd, nog minder namen. Als de helft van de mannen hier nou Mohammed heette en de andere helft Ahmed, zoals in alle andere Arabische gebieden (;), ja, dan zou dit geen probleem zijn. Maar nee, hier heb je Swellem, Sellam, Salim, Sliman, Faraag, Farag, Abdulheidi, Jaghjah, Massad en nog vele andere. Toffe kerels, stuk voor stuk, maar die namen!

Goed, alle gekheid op een stokje, ik heb mijn eerste week achter de rug, and I can tell you, het voelt als een eeuwigheid! Dit is een vreemde sensatie, aangezien iedere vakantie die ik hier heb doorgebracht altijd te kort duurde. Maar vanuit het perspectief van een antropoloog is het alsof de wereld wordt uitgerekt tot honderden mogelijk interessante sociale situaties. Alles duurt langer, op een of andere manier, en toch heb ik nooit genoeg tijd om alles op te kunnen schrijven.. Het valt allemaal niet mee, en zoals iedere antropoloog in spe wordt ik regelmatig overvallen door twijfels en neerslachtigheid, maar het gaat iedere dag beter, en eigenlijk heb ik al best veel informatie verzameld.

Nou is het idee van een reisverslag natuurlijk dat ik jullie een idee geef van wat ik allemaal meemaakt. Mijn toetsenbord is echter zo stroef dat dit een weektaak zou worden (wat het beschrijven van aankomende week dan wel weer gemakkelijk zou maken :), dus geef ik jullie de highlights. De eerste 4 dagen verbleef ik in het 'resort' (lees, hutjes op het strand en een douche zonder dak en warm water, just the way I like it :) van Farag, een vriend van me, zo'n 20 km boven Tarabeen. Daarna ben ik naar het oude bekende Blue Bus in Tarabeen village getrokken, waar ik verblijf in een even pitoresk hutje, dit keer met warme douche (from hell! bijna 3e graads brandwonden opgelopen..). Eergister is Dina, mijn onderzoeksassistent uit Cairo (jaja, zo doen we dat dus ;), aangekomen en zij helpt mij nu met het vertalen van interviews/gesprekken. Tussendoor hebben we etentjes bij deze en gene (familie van Farag, maar als je ver genoeg teruggaat is iedereen dat hier) en voer ik zoveel mogelijk gesprekken om informatie voor mijn onderzoek te verzamelen. Op dit moment richt ik me vooral op vrouwen, and ik kan jullie vertellen, wij westers vrouwelijk schoon mogen echt in onze handjes wrijven over al onze mogelijkheden. Life as a Bedouin girl is no picknick, en dan is het nog paradijselijk vergeleken met hoe het vroeger was. Maar ondanks alles zijn het leuke en opgewekte vrouwen en ik heb veel lol, ondanks het (o, zo frustrerende) taalprobleem.

Verdere highlights... Ik ben bedreigd met een arrestatie omdat ik 's ochtends vroeg (in het donker) over straat liep (ik moest Dina ophalen), waar ik op reageerde met een hooghartig 'je doet maar' gebaar, wat de juiste strategie bleek te zijn (ben namelijk niet gearresteerd ;). Ik heb Ter Land, Ter Zee en In de Lucht gezien op de Egyptische televisie (!!!) en in Port Nuweiba reden we langs een rij vrachtwagens van ten minste 3 kilometer lang (!!!!!).

Ja, dat was het wel weer. Meer leuke verhalen vanuit de altijd prachtige (maar op het moment erg winderige, en nee, dat komt niet door de kamelen :p) Sinai.

Salam.

Oja, foto's plaatsen op deze site is idioot duur, dus ik zet ze op Hyves. Mocht je van plaatjes kijken houden, schroom niet :)