Het is mooi geweest
Door: Rosa
Blijf op de hoogte en volg Rosa
12 December 2010 | Zwitserland, Genève
Wanneer ik weer eens naar het buitenland ga, zeg ik altijd "het is zo voorbij, die ... maanden. Voor je het weet ben ik weer terug!". Al weet ik dat dit waar is, toch verbaast het me iedere keer weer hoe snel de tijd voorbij gaat.
Inmiddels ben ik 3,5 maand in Genève en mijn tijd hier is interessant, leerzaam, veelzijdig en mooi geweest. Toch, na 9 maanden van dit jaar van huis te zijn geweest, begint het verzadigingspunt inzicht te komen en zal ik blij zijn zo weer in mijn eigen huisje met mijn eigen mannetje te zijn.
In september, mijn eerste maand hier, werd ik ondergedompeld in de mensenrechtenraad, wat zeer intens en boeiend was. De maanden daarop deed ik een heel scala aan verschillende dingen, wat mij een steeds beter inzicht gaf in het wel en wee van de multilaterale wereld. Nu, de laatste paar weken, ben ik vooral bezig met humanitiare onderwerpen, en ik merk wederom dat hier mijn hart ligt. Het is een praktijk-gerichte en constructieve werkomgeving, met mensen die gevoel hebben voor wat ze doen. Ik zou me daar wel thuis bij kunnen voelen. Wel heb ik geleerd dat ik nu toch eerst wat "veld ervaring" op zou willen doen.
De laatste paar weken zijn op sociaal gebied ook een stuk drukker, en aangezien ik mijn scriptie heb afgemaakt kan ik eindelijk ook een beetje aan deze drukte deelnemen. Een paar weken terug zijn we met het werk een dagje weg geweest, naar Bern, zo kwamen wij de dag ervoor te weten. Koen was dat weeekend ervoor bij mij geweest, dus ik had al een paar hele fijne dagen achter de rug. We kregen in Bern een rondleiding door de Nederlandse Ambassade daar, waarna we een workshop aangeboden kregen van de Nederlands (maar ver-Zwitserde) kunsternaar Scapa. Daarna leiden de ambassademedewerkers ons rond in het pittoreske Bern, en we eindigden in een mooi ondergronds restaurant met een borrel (zie de foto's op Facebook). Het onheil hing echter in de lucht, aangezien verschillende collega's van het thuisfront hadden gehoord dat e er een hoop sneeuw aan het vallen was in Genève. Koen en ik hadden dat weekend ervoor ook al kunnen genieten van een bijzondere winterse wonderwereld (de meeste sneeuwval in Genève sinds mijn geboortejaar), maar blijkbaar was de lucht nog niet leeg. Het begin van de terugreis verliep voorspoedig, maar zo'n 25 kilometer voor de stad waren de voorgaande auto's door de hevige sneeuwval niet eens meer te zien. Toen we verschillende bussen verlaten op de straten zagen staan, met hun kont tegen een lantaarnpaal of aan de verkeerde kant van de weg, begon ik mij zorgen te maken over mijn verdere reis naar huis, waar nog twee bus-etappes voor nodig waren. Toen mijn mede-stagair Dennis mij aanboodt bij hem te overnachten was de beslissing dan ook snel gemaakt.
De volgende morgen deed ik er 3 uur over om thuis te komen om mij te verkleden. Onderweg kreeg ik te horen dat het niet nodig was om terug naar kantoor te komen door de sneeuwbende, dus had ik de rest van de middag sneeuwvrij! Ik miste daardoor 's avonds ook de jaarlijkse Nederlandse boorel, maar vrijdag werd er Sinterklaas gevierd, dus kon ik mij weer te goed doen aan blije kindergezichtjes.
Dat weekend heb dan eindelijk mijn scriptie afgeschreven. Dat was maar goed ook, want er stond weer een druk programma gepland. Woensdag gingen Dennis en ik, en nog een paar honderd internationalen, naar de opening van L'Escalade. Tijdens dit Genèfse volksfeest wordt de niet zo zoete inval van de Savoie (uit Frankrijk) herdacht, die hier in 1602 Genève probeerde binnen te vallen. De inwoners wisten de stad echter te verdedigen, onder andere door potten vol hete soep van de stadsmuur te gooien. Dit amussante feit wordt herdacht door grote chocolade soeppotten (marmites) kapot te slaan (Piñada style), waarna er allerlei marsepeinen soepingrediënten tevoorschijn komen. Verder werden wij verwend met gratis (door ons zelf op tafel klaargemaakte) kaasfondue, wijn, en de tradionele merengues met gruyere-room. Kortom, het was een waar genoegen.
Donderdag werd er nog meer gesmult bij Brewing the Difference, een bierfest waarbij verschillende lidstaten van de World Trade Organisation (WTO) hun landseigen brouwseltjes aan de wereld laten proeven. Aangezien mijn koortsige keelpijn van maandag zich inmiddels had vertaald in een welbekende snotterpartij besloot ik de aansluitende VN borrel maar over te slaan en redelijk op tijd naar huis te gaan. De volgende avond was er namelijk een VN personeelsfeest, waar ik voor uit was genodigd door twee OCHA vriendinnen. Helaas hield ik het hier ook niet al te lang vol...
Naast al deze activiteiten werk ik ook nog af en toe. Naast mijn humanitaire activiteiten probeer ik me ook wat op de toekomst te oriënteren door contacten op te doen bij de interessante organisaties hier, en alvast rond te kijken naar leuke banen. Over een paar weken ben ik namelijk afgestudeerd, dus wordt het zaak om nu ook eindelijk eens volwassen te doen en te gaan werken..
Mijn verkoudheid wordt alleen maar ergers, dus heb ik me vandaag maar in huis opgesloten. Belangrijk is vooral dat ik volgende week weer fit, fris en fruitig ben, want dan gaan Koen en ik nog 2 daagjes skien, alvorens terug naar Nederland te rijden. Ik ben benieuwd hoe ik die bergen af ga komen (op welk lichaamsdeel..)!
Lieve mensen, het rest mij nog jullie ontzettend te bedanken voor jullie steun en interesse voor al mijn perikelen. Het wordt erg gewaardeerd! Ook hoop ik jullie allemaal zeer spoedig weer in Nederland te zien!
Inmiddels ben ik 3,5 maand in Genève en mijn tijd hier is interessant, leerzaam, veelzijdig en mooi geweest. Toch, na 9 maanden van dit jaar van huis te zijn geweest, begint het verzadigingspunt inzicht te komen en zal ik blij zijn zo weer in mijn eigen huisje met mijn eigen mannetje te zijn.
In september, mijn eerste maand hier, werd ik ondergedompeld in de mensenrechtenraad, wat zeer intens en boeiend was. De maanden daarop deed ik een heel scala aan verschillende dingen, wat mij een steeds beter inzicht gaf in het wel en wee van de multilaterale wereld. Nu, de laatste paar weken, ben ik vooral bezig met humanitiare onderwerpen, en ik merk wederom dat hier mijn hart ligt. Het is een praktijk-gerichte en constructieve werkomgeving, met mensen die gevoel hebben voor wat ze doen. Ik zou me daar wel thuis bij kunnen voelen. Wel heb ik geleerd dat ik nu toch eerst wat "veld ervaring" op zou willen doen.
De laatste paar weken zijn op sociaal gebied ook een stuk drukker, en aangezien ik mijn scriptie heb afgemaakt kan ik eindelijk ook een beetje aan deze drukte deelnemen. Een paar weken terug zijn we met het werk een dagje weg geweest, naar Bern, zo kwamen wij de dag ervoor te weten. Koen was dat weeekend ervoor bij mij geweest, dus ik had al een paar hele fijne dagen achter de rug. We kregen in Bern een rondleiding door de Nederlandse Ambassade daar, waarna we een workshop aangeboden kregen van de Nederlands (maar ver-Zwitserde) kunsternaar Scapa. Daarna leiden de ambassademedewerkers ons rond in het pittoreske Bern, en we eindigden in een mooi ondergronds restaurant met een borrel (zie de foto's op Facebook). Het onheil hing echter in de lucht, aangezien verschillende collega's van het thuisfront hadden gehoord dat e er een hoop sneeuw aan het vallen was in Genève. Koen en ik hadden dat weekend ervoor ook al kunnen genieten van een bijzondere winterse wonderwereld (de meeste sneeuwval in Genève sinds mijn geboortejaar), maar blijkbaar was de lucht nog niet leeg. Het begin van de terugreis verliep voorspoedig, maar zo'n 25 kilometer voor de stad waren de voorgaande auto's door de hevige sneeuwval niet eens meer te zien. Toen we verschillende bussen verlaten op de straten zagen staan, met hun kont tegen een lantaarnpaal of aan de verkeerde kant van de weg, begon ik mij zorgen te maken over mijn verdere reis naar huis, waar nog twee bus-etappes voor nodig waren. Toen mijn mede-stagair Dennis mij aanboodt bij hem te overnachten was de beslissing dan ook snel gemaakt.
De volgende morgen deed ik er 3 uur over om thuis te komen om mij te verkleden. Onderweg kreeg ik te horen dat het niet nodig was om terug naar kantoor te komen door de sneeuwbende, dus had ik de rest van de middag sneeuwvrij! Ik miste daardoor 's avonds ook de jaarlijkse Nederlandse boorel, maar vrijdag werd er Sinterklaas gevierd, dus kon ik mij weer te goed doen aan blije kindergezichtjes.
Dat weekend heb dan eindelijk mijn scriptie afgeschreven. Dat was maar goed ook, want er stond weer een druk programma gepland. Woensdag gingen Dennis en ik, en nog een paar honderd internationalen, naar de opening van L'Escalade. Tijdens dit Genèfse volksfeest wordt de niet zo zoete inval van de Savoie (uit Frankrijk) herdacht, die hier in 1602 Genève probeerde binnen te vallen. De inwoners wisten de stad echter te verdedigen, onder andere door potten vol hete soep van de stadsmuur te gooien. Dit amussante feit wordt herdacht door grote chocolade soeppotten (marmites) kapot te slaan (Piñada style), waarna er allerlei marsepeinen soepingrediënten tevoorschijn komen. Verder werden wij verwend met gratis (door ons zelf op tafel klaargemaakte) kaasfondue, wijn, en de tradionele merengues met gruyere-room. Kortom, het was een waar genoegen.
Donderdag werd er nog meer gesmult bij Brewing the Difference, een bierfest waarbij verschillende lidstaten van de World Trade Organisation (WTO) hun landseigen brouwseltjes aan de wereld laten proeven. Aangezien mijn koortsige keelpijn van maandag zich inmiddels had vertaald in een welbekende snotterpartij besloot ik de aansluitende VN borrel maar over te slaan en redelijk op tijd naar huis te gaan. De volgende avond was er namelijk een VN personeelsfeest, waar ik voor uit was genodigd door twee OCHA vriendinnen. Helaas hield ik het hier ook niet al te lang vol...
Naast al deze activiteiten werk ik ook nog af en toe. Naast mijn humanitaire activiteiten probeer ik me ook wat op de toekomst te oriënteren door contacten op te doen bij de interessante organisaties hier, en alvast rond te kijken naar leuke banen. Over een paar weken ben ik namelijk afgestudeerd, dus wordt het zaak om nu ook eindelijk eens volwassen te doen en te gaan werken..
Mijn verkoudheid wordt alleen maar ergers, dus heb ik me vandaag maar in huis opgesloten. Belangrijk is vooral dat ik volgende week weer fit, fris en fruitig ben, want dan gaan Koen en ik nog 2 daagjes skien, alvorens terug naar Nederland te rijden. Ik ben benieuwd hoe ik die bergen af ga komen (op welk lichaamsdeel..)!
Lieve mensen, het rest mij nog jullie ontzettend te bedanken voor jullie steun en interesse voor al mijn perikelen. Het wordt erg gewaardeerd! Ook hoop ik jullie allemaal zeer spoedig weer in Nederland te zien!
-
13 December 2010 - 07:10
Auroor:
Hey Roos,
Zoooo....dat was het dan!
Ikvond het leuk om je te volgen de afgelopen 9 maanden (en langer!).
Ik wens je nog heel veel plezier die laatste dagen! Lekker skiien met Koen en veel contacten opdoen! Goed joh!
De volgende stap wordt misschien wel een baan! En jou kennende wordt dat geen 9-5 kantoorbaan dus we zullen vast nog wel eens terug moeten kijken op deze waarbenjij.nu!
Leuk!
Liefs en tot ... ?
xxx -
13 December 2010 - 08:05
Erna:
Geweldig dat het erop zit en dat je nog met Koen gaat skiën. Blijf wel heel alstublieft zodat de Kerst heel gezellig kan worden. Liefs Erna en Theo. -
13 December 2010 - 08:40
Koen:
Nog een week en dan is alles over eindelijk(jippie)
Voorlopig mag ze niet meer weg althans niet zonder mij:P
tot volgende week
xxx
Mij -
13 December 2010 - 14:45
Tessa:
maar nu sneeuwt het hier ook weer....moet je niet snel even naar een warm land met Koen? Nee, thuis is onvergelijkbaar. Kom maar lekker, stijf van het skieen, trug. Weet je nog hoe je als 7 jarige tussen mijn benen hangend naar beneden gleed, zooo druk met verhalen vertellen dat je skies alle kanten op wezen? Straks effe oplette wat de meester zegt, hè, anders krijgen we stukke benen. -
13 December 2010 - 23:33
Laura:
Ha die Roos,
Fijn dat het er bijna opzit en je met de feestdagen thuis kunt zijn!
Succes met het afronden en de laatste loodjes. Heb je dit niet heel snel gedaan, deze studie? Nou, mijn complimenten i.i.g.
Geniet met Koen en tot ziens hier in NL!
XXX
Laura en Hugo -
15 December 2010 - 21:13
Jim:
Dag Wolfje, wat een programma. kom niet al te uitgeput thuis! Leuke foto trouwens hiernaast, je lijkt wel een Russinnetje. Beterschap eb we verheugen ons erg om je weer in de armen te sluiten -
17 December 2010 - 19:35
Leonie & Michel+kids:
Hee Rosa!
Tjonge jonge wat vliegt de tijd he? Weer een reis/stage voorbij. Nu blijf je maar een tijdje in NL he? Eerst maar eens even wat huisje boompje beestje tijd ;-). Met ons allemaal hier.
Je field ervaring moet je maar op de NLse heide opdoen. Tot nu heel gauw enne hou de skitips van Tessa in gedachten en kom weer veilig thuis.
We zien je met kerst
Dikke kus -
01 Januari 2011 - 17:35
Opapa Postata:
eindelijk heb ik je weer kunnen vinden, mijn aller grootste klein-kindeke fanme ( en je oma elze tuurlijk en oma fanderzet ook nogt, nou nou wees er maar zuinig op : nog een paar nachtvorstjes en je bent ze weer een heeeele poos kwijt : K B-DOEL MAAQR, -
01 Januari 2011 - 17:41
Opapa Postata:
heerlijke verslaqgeving echt leukmijn grote kleindochter die even glove trotter aqf wil zijn, had toch niemand kunnen prakkezeren. ook wel aardig te weten dat je nog heel bent. nou en je stamhuis in zeist is beneden AL
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
