Bitterzoet, zoals witlof

En witlof is niet zoet, in ieder geval nu nog niet..

Een nieuw land, een nieuwe stad, een nieuwe ervaring. Allerlei zaken waar ik erg van houd, maar Koen is net weer vetrokken richting Nederland, dus ben ik een beetje blue. Dat neemt echter niet weg dat ik in een prachtige omgeving blue ben!

Toen Koen en ik zaterdagavond langs de onderkant van het meer van Genève reden richting mijn toekomstige onderkomen werd er door ons een hoop ge-"oeh"d en ge"aah"d. Ik kan mij vagelijk herinneren dat ik eerder in deze regio ben geweest, maar ik wist zeker niet meer hoe ongelofelijk mooi het hier is! Het grote, golvende meer glanzde in het laagstaande licht, majestueuze landhuizen keken tevreden uit over hun omgeving en daarachter torende impossante gebergtes onverstoorbaar boven alles uit. De dorpjes aan de Franse kant van het meer zijn schattig en erg Frans, met oude, hoge huisjes, knotwilgjes, bakkertjes en terrasjes. Althans, tot Evian-des-Bains dan, waar de vele sportauto's, het bombastische casino en de algehele grandeur ons enigzins verastte.

Het adres waar de Mio Mio ons naartoe bracht lag net een paar kilometer achter de Frans/Zwitserse grens, maar toen de blauwe Partner ons door een villa wijk voerde twijfelde ik steeds meer aan de door mij ingevoerde gegevens. Ik kon hier toch niet wonen voor €450 per maand, tussen al deze miljoniars? We reden toch maar het terrein van nummer 16, Chemin du Nantes D'Aisy en ik belde aan. Het was inderdaad Johannes, de Duitse advocaat die het appartement normaal huurt, die de deur open deed. Hij liet ons het huis zien en ik hoefde niet lang na te denken voordat ik mijn intrek nam. Ik heb hier namelijk niet alleen een redelijk ruime, lichte en totaal ingerichte kamer tot mijn beschikking, maar ook een woonkamertje met bank, kast en tafel en daarin een zeer compleet keukentje. In principe deel ik dit met Johannes, maar hij werkt de komende 4 maanden in Parijs en is maar een paar dagen thuis in die tijd. Een typisch geval van met één neus in de Zwitserse boter dus!

Die avond doken Koen en ik vrij bijtijds in onze provisorisch samengestelde bedje. De volgende ochtend begon ik al wat spullen uit te pakken, waarna we bij de Carrefour in Frankrijk wat basis boodschappen deden. Vervolgens reden we naar een picknick plaats aan het meer, waar we een paar uur in de zon doorbrachten en ook nog een duik waagden in het frisse meer. Na een kleine tour door Genève om mijn toeekomstige werkplaats te bekijken, welke ongeveer 12 kilometer of een uur reizen van mijn huis vandaan ligt, reden we weer terug naar de villa. Daar maakte ik voor het eerst eendepoot klaar. Na een heerlijk maal en wat uitzendinggemist.nl deden we wederom de oogjes toe, wetend dat de volgende dag een afscheid zou brengen maar ook blij dat Koen's toekomstige bezoekjes waarschijnlijk met net zoveel privacy en vrijheid gepaard zouden gaan als dit weekend.

Koen is dus een uur of 2 geleden vetrokken en inmiddels al weer aardig onderweg. Ik ga zo de rest van mijn spullen uitpakken en misschien fiets (ja, die heb ik meegenomen!) ik zo weer naar het meer. Over 2 dagen moet ik aan de slag, waar ik naar uit kijk aangezien afleiding mij nu goed in de oren klinkt.

Er volgen, met een beetje geluk, spoedig foto's en voor de liefhebber, mijn volledige adres is:


Chemin du Nant d'Aisy 16A
CH-1246 Corsier, Switzerland

Alweer bedankt voor jullie aandacht en tot horens!