Bed Bugs and Birthday Blues

Na mijn laatste depressieve bericht was ik stellig van plan om een vrolijke noot te zetten dit keer, maar of dat lukken zal....

Let's start with the good stuff.
Dinsdag en woendag waren geslaagde dagen. Overdag kon ik mijn hoofd bezighouden met het volgen van wat vakken en vooral het zoeken naar de lokalen waarin deze vakken werden gegeven. Het universiteitsterrein is erg groot en mijn meer dan nederig stulpje ligt in een uithoek, dus ik heb aardig wat ground gecovered de afgelopen dagen. Een van m'n vakken, Humanities, lijkt opzich wel interessant maar ook erg simpel. De lectures voelen als basisschoolles, dus ik denk dat ik die maar ga skippen. De tutorials (soort werkgroepen) zijn verplicht, dus daar gaan we dan maar braaf naar toe. Verder volg ik twee vakken in Ethics. Iets dergelijks kennen we in Nederland niet volgens mij, maar het houdt zich bezig met moraliteit. Erg interessant en interlectueel uitdagend. Wordt vast een succes. Verder geloof ik dat ook Arabisch eindelijk geregeld is. Ik ga geen tweedejaars vakken volgen maar de helft van de eerstejaars cursus. Het niveau lijkt vrij hoog, dus hopelijk kan ik bij blijven, maar de meeste vakken lijken vrij simpel dus een beetje zwoegen op een vreemde taal kan ik wel hebben. Op sociaal gebied waren er ook wat happenings. Dinsdag zijn we met een groep studenten naar de film geweest (Blood Diamond: aanrader, maar trust me, Di Caprio does the worst South African accent!) en woensdag zijn we met vier meiden bij een Duitse exchange student gaan eten. Het was een beetje behelpen met te weinig borden, bestek en glazen, maar wel erg gezellig.

Ja, en toen kwam donderdag, mijn verjaardag... 's Ochtens eerst les gehad en daarna geluncht met een groep medestudenten. Ze kwamen uit alle uithoeken van het universiteitsterrein om de te feliciteren, dus dat was wel erg lief. Toen had een Noors meisje, Synne, het plan om op huizenjacht te gaan in Cape Town. We zijn namelijk van plan om samen een appartementje te zoeken want ik heb besloten dat ik niet in m'n huidige kamer wil blijven. Mijn twee nieuwste bevindingen, de steenhardheid van mijn bed en de nachtelijke drag races die plaatsvinden op de weg voor (of is het in? Zo voelt het namelijk wel..) mijn kamer hebben de knoopt geheel zelfstandig doorgehakt... Maar goed, huizenjacht dus. Dus wij, samen met 3 liftende jongens (waarvan er een niet erg regelmatig doucht, kreeg ik het idee...), zeer knus in haar witte Golf naar Kaapstad. De real estate agent in het centrum stuurde ons naar de buitenwijk waar we wilde wonen en daar, na veel gezoek, vonden we nog een agent. Zij had helaas niks, dus het bleek een fruitless uitstapje. Helaas, maar volgende keer beter. Opgeven zit er niet in...

's Avonds zou ik uit eten gaan met Elizabeth en co. dus we spraken een plek af in de stad waar ze me op kon pikken. De bijrijder stuurde ons alleen totaal de verkeerde kant op en voor ik het wist zaten we op de snelweg weg van de stad en richting het vliegveld. Na bijna twee warme uurtjes in de krappe auto en een aantal spannende u-bochten en 'ritsingen' kwamen we uiteindelijk bij een nieuwe ontmoetingsplek aan, waar ik het volgende kwartier in de beginnende regen op Elizabeth moest wachten. Nou, nou, nou, wat voelde ik me jarig zeg.... Birthday Blues here I come! Maar ze kwam, we haalden David (zoon) en Sarah (dochter) op en hebben daarna een erg gezellig etentje gehad in een Cubaans restaurant op het 'strand'. Daarna werd ik 'thuis'(zo voelt het onderhand wel,) oftewel de B&B in Muizenberg, afgezet waar ik een zeer kriebelige nacht tegemoet ging. Mijn bed bleek namelijk veroverd te zijn voor bed bugs (bedmijt noemen wij dat geloof ik)... Je kan ook niet even een paar nachtjes weg gaan of ze nemen de boel over! Maar goed, nadat ik midden in de nacht uren wakkerlag van het gekroeil over m'n lichaam (ja, koude rillingen zijn in order...) ben ik uiteindelijk maar verhuist naar een ander bed bug vrij bed in een andere kamer. Nadat ik de paar verstekelingen dood had gevreven (jawel, mijn dierenliefde heeft grenzen) kon ik mijn nacht in alle rust afmaken... En vandaag, vandaag regent het. Het is grijs en nat en eigenlijk net Nederland. Maar thuis voelen doe ik me niet... Ik mis jullie allemaal erg...

Oja, een oproep.. Wil iedereen even voor me duimen dat de zon hier morgen schijnt? Er staat namelijk een stranddag op de agenda, waarna we (noren en duitsers en ik...) mijn verjaardag nog even echt zullen vieren in de stad... Dat lijkt me de enige Birthday Blues remedie..

Nou, what do you say? Vrolijk, triest? Cheered you up or put you down? Ik hoop het eerste... Oja, en als jullie toch aan het duimen zijn, duim gelijk ook even voor een appartement met veel leuke mensen? I need a place to call home...