The Good Life

Ten eerste, wat een lieve reacties allemaal! Had ik niet verwacht. I feel very loved...

Ten tweede, mijn vader, in al zijn vaderlijke wijsheid, wees me op de zeer stomme en genante spellingsfouten in mijn vorige bericht. Nou heb ik dat bericht in razend tempo getypt omdat ik andermans computer bezet hield (nu weer trouwens) maar veel van jullie weten ook wel dat spelling niet mijn sterkste kant is, dus bij deze, excuses van dit beschaamde ex-blondje

Ten derde, hier een korte update:
Ik heb mijn tentamen af! Hoera!! Ik ben niet echt zeker van een goed cijfer, maar op dit moment moet ik toegeven dat dat me erg weinig kan schelen. I just wanted to get it over with, zodat ik hier een echte nieuwe start kan maken.

Verder ben ik wat wijzer wat betreft UWC. Het schijnt dat ze het aantal campusbewoners ernstig hebben onderschat, dus er blijkt geen plek meer voor me te zijn... Nou hebben ze gezorgd voor off-campus residence, alleen heb ik nog geen idee hoe, wat en vooral, waar. Maar dat hoor ik als het goed is allemaal morgen. Overmorgen begint mijn orientatie (en mijn officiele inschrijving) dus daar ben ik erg benieuwd naar.

En, ik ben naar de kapper geweest. Niets drastisch, maar wel leuk. En fohnen hier is niet ff vijf minuten totdat je haar half droog is zoals ze in Nederland doen, nee, ze fohnen het strook voor strook totdat het super glad en glanzend is! I felt like a movie star :) Na de kapper hebben de meiden (Elizabeth en Sarah) en ik geshopt bij een factory outlet store. Dus ik ben twee broeken, een jurkje, een topje en twee paar schoenen rijker en veertig euro armer. Goeie deal he! (Jaja, ouders, ik weet dat ik het allemaal weer mee terug moet nemen, maar ik laat het wel verschepen ofzo...)

De Zuid Afrikaners zijn trouwens super aardig en beleefd allemaal. Af en toe voel ik me echt een lompe hollander...
Het straatbeeld is hier ontzettend divers. Letterlijk alle soorten, maten en kleuren mensen lopen hier rond, ogenschijnlijk door allerlei onzichtbare banden verbonden. Maar na het lezen van twee boeken van Alan Paton 'Ah, your land is beautiful' en 'Cry, the beloved country' (Boeken waar je de helft van de tijd tranen in je ogen van hebt. Echte aanraders)ben ik er wel achter dat een verscheurd verleden zoals dat van dit land niet zomaar is vergeten. Ik ben benieuwd op wat voor manieren ik de littekens de komende maanden zal tegenkomen...

Goed, dat was het voor nu.

P.s. Ik voeg zo nog wat foto's toe aan dit bericht, want ik heb wat ruimte bijgekocht. Don't get excited, want het is vooral meer van hetzelfde...