Verslag 17 - Gentle Giants & Drunken Lions

Hier zit ik dan in een groot Karri bos. Heb net een van de hoogste bomen beklommen via grote spijkers in de stam en zit nu aan de wijn. Ik zal bij het begin beginnen anders klopt er niks van.

We vertrokken uit Perth richting het oosten de middag na dat we ons vorige verhaal gepost hadden
op weg naar een rest area naast de weg. Helaas was het al donker en hebben het niet kunnen vinden. We zijn daarom maar weer illegaal gaan overnachten naast een GSM netwerktoren van Telstra Mobile. Dit is het enige netwerk dat wij niet kunnen gebruiken, ff voor het detail. De volgende dag stonden we op met regen. Na een zeiltje spannen en een lekker ontbijt pakte we Charlie weer vol en gingen op weg naar Hyden. Hier zou een rots zijn in de vorm van een golf, de Wave Rock, (namen zijn erg origineel hier in Australië). Na lekker warm in de auto te rijden kwamen we uit eindelijk bij onze bestemming de Wave Rock. Hier gingen we maar even een kijkje nemen want we waren er toch heen gereden. Met wind en regen liepen we een stukje, maakte 4 foto's, en we gingen weer verder naar een cave iets verderop. Dit was ook al door de kou een klein bezoekje. Nu wilden we tosties gaan maken en zo kwamen we weer terug bij de wave rock op de picknick area. In Australië hebben ze bijna altijd wel barbecue grills op openbare picknick areas en deze zijn perfect voor tosties. Na in de auto de tosties hebben gegeten gingen we maar verder naar onze slaapplaats in Lake King caravan Park.

Douchen is en dure luxe die we soms wel nodig hebben. Maar Lake King bleek niet duur (maar 15 dollar voor ons beide) en er was bijna niemand dus we hebben de avond maar in de gemeenschappelijke keuken doorgebracht. Dit was een heerlijke luxe naast de warme lange douche.
De volgende dag gingen we naar de zuidkust maar we wisten nog niet waar. Uiteindelijk kwamen we op een zonnige middag in Quagi beach aan. Een super wit strand met een super blauwe zee. Na kamp opgezet te hebben gingen we de middag naar het strand wat zwemmen (1 min voor mij) en ik ook nog wat vissen en Rosa zonnen en lezen. Toen er in de middag ook nog een walvis (Southern Wright Whale) de baai kwam bezoeken was het feest kompleet. Ik heb daarna ook nog een 5tal haringen gevangen en die met een Australië visser samen gefileerd voor het avondeten. Een voorafje vis met daarna een zalm broccoli pasta. Wat een maaltijd weer.

De vologende dag was het weer niet goed genoeg om ons nog een dag in Quagi Beach te houden dus we pakten maar weer in en reden verder westwaarts. Nu kwamen we bij het prachtige Fitzgerald National Park Ook hier op St. Mary Inlet campground was het weer een prachtig spektakel van wit zand en blauwe zee. Ook werden we verrast toen we voor de grap zeiden tegen elkaar “misschien is er wel weer een walvis”, dat er niet 1 zwom maar ongeveer 10. Ze sprongen overal en dreven net buiten de branding. Er waren een paar moeders met jongen en een paar zonder het was een ware belevenis. Dus na een heerlijk lange wandeling en foto's maken kwamen we tot conclusie dat we geen walvistoer meer hoeften te boeken, want ook vanaf het vaste land krijg je ze te zien.

De volgende morgen gingen we voor vertrek nog even naar de walvis uitkijk punten op Point Ann. Hier zagen we nog een paar mooie exemplaren en konden we weer prachtige foto's maken. We zijn ook Wild flowers aan het fotograferen en hier waren er ook weer genoeg dus we waren zo weer een uurtje of 2 zoet. Later die dag hoeften we niet ver te rijden, naar Albany, een oud walvis visdorp, dat omgetoverd is tot shopping village. Na wat boodschappen en internetten en een beetje shoppen, gingen we net voor het donker richting een gratis campspot net buiten Albany, Cosy Corner West.

Het weer had voor ons nog een verassing: de volgende dag een dag regen aan, regen uit. Binnen een half uur 3 stort buitjes en tussen door vet warme zon. Erg mooi maar het was niet erg praktisch.
Dus in de ochtend inpakken met regen zon regen zon, dus natte spullen. Maar dat kon onze spirit niet schaden. We gingen de west coastal highway verder af richting Denmark en Walpole. Dit gebied staat bekend om de hoge bomen. En ja, ze zijn HUGE, en het is erg mooi om weer eens door een landschap te rijden met alleen maar bomen. Tussen Denmark en Walpole was er een stop voor ons, namelijk de Valley of the Giants Tree Top Walk. Een kleine wandeling op 40 meter hoogte net onder de toppen van de bomen. En dat was voor de 2de keer in de bomen. Erg indrukwekkend. Hier na hebben we veel in de auto doorgebracht omdat de regenbuien elkaar wat sneller opvolgde. Uit eindelij kwamen we 's middags aan in Shannon National Park. Hier zochten we de campground op en zette onze Charlie pontificaal naast een overdekte picknickplaats voor de luxe van een droog avondmaal.

De volgende ochtend waren we al weer vroeg opstap om de Great Forest Trees Drive te doen. Dit is een 50km loop door Shannon NP en om de zoveel km is er een punt waar je je radio moet aan zetten om info te krijgen over het stuk bos waar je door rijdt. Erg leuk bedacht. Na 2 uur het rondje te hebben gereden werdt het tijd om verder te rijden richting Pemberton.

Inmiddels zijn we al weer in Perth, en aangezien Koen een beetje ziek is zal ik jullie vertellen wat wij de laatste dagen van onze South-Eastern Loop hebben uitgespookt. Na zaterdagochtend de Great Forest Trees Drive te hebben gereden vetrokken we in westelijke richting naar het pittoreske Pemberton. Onderweg brachten we een snel bezoekje aan de Berry & Lavander Farm en in het dorpje zelf deden we een klein boodschapje. Vervolgens reden we naar een forelkwekerij, waarover ik had gelezen in één van onze vele informatieve folders over de regio, en wat me wel een leuk uitstapje leek voor Koen. We huurden voor $6 een hengel, emmer, net en wat aas en gooide uit in de grote forelvijver. Het wilde eerst niet echt lukken, maar na een uur of twee hadden we eindelijke beide een visje voor de lunch gevangen. We betaalden onze catch en lieten het klaarmaken, en twintig minuutjes later zaten we heerlijke gegrilde vis te eten. Na deze luxe maaltijd reden we het bos weer in, waar we, zoals Koen al eerder noemde, de BicentenialTree beklommen, welke met haar 75 + meter ver boven de omliggende bomen uitstakt. Koen klom helemaal omhoog, maar ik vond halverwege al ver zat. Na onze klim begon het, als vetrouwt, te regenen, en om onze afstand op de glibberige dirt roads zo veel mogelijk te beperkten zochten we snel een kampeerplek in Warren National Park.

De volgende ochtend maakten we een mooie doch modderige wandeling bij de Beedelup Falls, waarna we opzoek gingen naar een winery, welke helaas niet meer bleek te bestaan. Klaar met Pemberton vetrokken we richting het Zuid-Westen, waar we de wind door onze haren lieten waaien op het meest zuidelijke puntje van Western Australia, Cape Leeuwin, waar de Indische Oceaan de Zuidelijke Oceaan ontmoet. Na dit korte uitstapje reden we richting Margaret River, een toeristisch plaatsje in een beroemde wijnstreek. Aangezien we, dankzij mijn opa (!!), wat meer geld te besteden hebben dan verwacht, besloten we voor de volgende dag een wijntoer te boeken. Die avond sliepen we bij Big Valley Campground, een kampeerplaats bij een schapenboerderij, gelegen in een prachtige vallei. De plek bleek mooi, de faciliteiten meer dan toereikend, en het kampvuurgezelschap erg gezellig. Die avond lagen we dan ook later in bed dan normaal.

De volgende morgen werden we opgehaald door Gary, de gids van Bushtucker Tours, voor onze wijnbelevenis. We bezochten eerst het wereldberoemde Leeuwin Estate, waarna we een lunch nuttigde bij Redgate Winery. Na nog twee proeverijen, een kaas- en chocolade fabriek en een brouwerij werden we zeer tevreden, zij het minder aangeschoten dan verwacht (en gehoopt?), weer afgezet bij onze camping. Het was een zeer geslaagde dag en we vielen, wederom na negenen (laat hè?!), zeer tevreden in slaap. Na twee dagen op dezelfde plek te hebben gestaan besloten we weer noordwaarts te rijden. Na de lokale surfers het lot te hebben zien tarten tussen de 4 meter hoge golven bij Rivermouth Bay, reden we richting Busselton, waar we een lekkere lunch verorberden op een winderige parkeerplaats. Vervolgens reden we verder richting Perth, om zo'n 45 kilometer onder Mandurah een mooie kampeerplek te vinden in Yalindup National Park. Ik maakte nog even het meeste van de zon terwijl Koen de achterbanden voor en de voorbanden achter op de auto zette (vreemde wezens zijn die mannen toch), en na een simpele pastamaaltijd roosterden we wat marshmallows op het vuur. We werden die avond bezocht door allerlei gezellige Australische dieren, zoals opossums en quoka's, en na nog wat te hebben getelefoneerd met het thuisfront deden we onze oogjes toe. De volgden morgen was ik al voor 6 uur op, aangezien we die ochtend met Rob Hijner, een 77 jarige vriend van mijn moeders familie, in Perth hadden afgesproken. Ik bracht Koen een kopje thee (iets wat hij normaal voor mij doet) en maakte een uitgebreid Engels ontbijt, en voor achten waren we al weer on the road. Enigszins tegengewerkt door het verkeer kwamen we pas na 10 uur bij Rob aan in Swan View, een buitenwijk van Perth. We werden met open armen ontvangen en al snel werd duidelijk dat er het goed met elkaar konden vinden. Na een bakje koffie nam hij ons mee naar zijn buitenhuis in Yanchep, waar we de middag doorbrachten met bijkletsen, bammetjes eten een de hond (Suti) uitlaten. Om vier uur reden we weer terug naar Perth, aangezien Rob die avond een afspraak had, maar voor we afscheid namen drukten we elkaar op het hart dat we zeker nog eens zullen afspreken voordat wij hier weg gaan. Inmiddels was het bijna 6 uur, en dus tijd om een slaapplek op te zoeken. Koen voelde zich helaas steeds minder lekker, en na een snelle boodschap besloten we het onszelf makkelijk te maken met een portie fish en chips. Deze peuzelden we op bij het bekende Noble Falls, waar we niet veel later in een enigszins scheefstaande auto in slaap vielen, terwijl de regen op het dak tikte.

Vanochtend, na een snel ontbijt van havermout met fruit, zijn we terug naar Perth gereden. Hier regelen we wat digitale zaken in de bibliotheek en zo meteen gaan we weer wat advertenties ophangen voor Charlie, met aangepaste prijs (aangezien we nog maar 1 reactie hebben gehad). Misschien bezoeken we vanmiddag nog het Yanchep National Park, maar aangezien Koen niet lekker is (verkouden, keelpijn en koorts), zullen we het rustig aan moeten doen. 24 juli vliegen we van hier naar Nieuw-Zeeland, en tot die tijd zullen we ons in Perth en omgeving moeten vermaken. We zullen jullie over een dag of 9 weer op de hoogte brengen van al onze stadse belevenissen.

Tot die tijd, heel veel liefs en warme knuffels vanuit het winderige Perth,

Koen & Rosa